یخ‌های روی «دریاچه شورابیل» سطحی و شکننده است
تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۴۵۲۹۵
به گزارش خبرنگار مهر، محمد اردلان عصر شنبه در جریان بازدید از منطقه گردشگری شورابیل اظهار کرد: تمام تلاش ما بر این است تا شاهد حادثه ناگوار و تلخ سال ۹۳ نباشیم که ۲ تن از دانشجویان بر اثر بی‌احتیاطی و اسکی روی یخ سطحی دریاچه شورابیل جان خود را از دست دادند.
وی از نصب تابلوهای هشداردهنده در اطراف شورابیل برای جلوگیری از ورود به دریاچه شورابیل و یا شنا کردن در این دریاچه خبر داد و تصریح کرد: گشت ۲۴ ساعته‌ای نیز در منطقه نمونه گردشگری شورابیل انجام وظیفه می‌کند تا از غرق شدن افراد و ورود حوادث تلخ و ناگوار در این دریاچه طبیعی جلوگیری شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مدیر خدمات شهری شهرداری اردبیل گفت: شدت سرما به یخ بستن شورابیل در روزهای اخیر منجر شده و ما هشدارهای لازم را از طریق رسانه‌ها و بنرهای چاپ شده در محوطه شورابیل اعلام کردیم و تلاشمان بر این است تا با مراقبت بیشتر جلوی بروز حوادث ناگوار گرفته شود.
اردلان افزود: هم اکنون سطح نوار ساحلی و بخش‌های زیادی از این دریاچه پوشیده از یخ است و با تداوم سرمای حاکم در منطقه احتمال یخ بستن کامل و افزایش ضخامت یخ سطح این دریاچه نیز زیاد است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود خاطرنشان کرد: امیدواریم هموطنان با مراقبت بیشتر از بروز حوادث تلخ و ناگوار جلوگیری کنند و از ورود نوجوانان و جوانان به محوطه داخلی شورابیل جلوگیری می‌شود تا حوادث تلخ گذشته تکرار نشود.
مدیر خدمات شهری شهرداری اردبیل اضافه کرد: در کنار سایر خدماتی که در منطقه نمونه گردشگری شورابیل به هموطنان ارائه می‌شود، در این ایام جشنواره‌های مختلفی نیز نظیر آدم برفی در حال اجرا است که در محدوده دریاچه به هیچ وجه اجازه ورود داده نمی‌شود بلکه خارج از آن در پیرامون دریاچه شورابیل و در فضای مناسب امکان انجام بازی‌های زمستانی برای علاقه‌مندان وجود دارد.
کد خبر 5682246منبع: مهر
کلیدواژه: شهرداری اردبیل اردبیل ۲۰۲۳ دریاچه شورابیل برف و یخبندان اسکی نوجوانان جوانان آدم برفی بوشهر بارش برف کرمانشاه دومین سفر رئیس جمهور به یزد تبریز اردبیل تعطیلی مدارس برف روبی خطبه های نماز جمعه تعطیلی ادارات سیدابراهیم رئیسی عکس استانها برف و کولاک مشهد دریاچه شورابیل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۴۵۲۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا نمی‌توانیم همه زبالههایمان را داخل آتشفشان‌ها بسوزانیم؟
درست است که گدازه آنقدر داغ است که می‌تواند مقادیری از زباله‌های ما را بسوزاند اما همه گدازه‌ها دمای یکسانی ندارند و فارغ از دما، موارد دیگری همچون خطرناک بودن، اعتقادات و کمبود آتشفشان وجود دارد که اجازه انجام چنین کاری را نمی‌دهد.
به گزارش ایسنا، هنگامی که آتشفشان کیلاویا(Kilauea) در جزیره بزرگ هاوایی در سال ۲۰۱۸ فوران کرد، جریان گدازه داغ‌تر از ۲۰۰۰ درجه فارنهایت(۱۱۰۰ درجه سانتیگراد) بود. این دما از دمای سطح سیاره زهره نیز بیشتر است و به اندازه‌ای داغ است که بسیاری از سنگ‌ها را ذوب می‌کند. همچنین به اندازه کوره‌های زباله‌سوزی که معمولا زباله‌ها را در دمای ۱۸۰۰ تا ۲۲۰۰ فارنهایت(۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد) می‌سوزانند، داغ است.
به نقل از کانورسیشن، با این وجود همه گدازه‌ها دمای یکسانی ندارند. فوران‌ها در هاوایی نوعی گدازه به نام بازالت تولید می‌کنند. بازالت بسیار داغ‌تر و سیال‌تر از گدازه‌هایی است که در آتشفشان‌های دیگر فوران می‌کنند. به عنوان مثال، فوران سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ در کوه سنت هلن یک گنبد گدازه‌ای با دمای سطحی کمتر از حدود ۱۳۰۰ فارنهایت(۷۰۴ درجه سانتیگراد) ایجاد کرد.
به غیر از دما، دلایل دیگری برای نریختن زبالههایمان در آتشفشان‌ها وجود دارد.
در وهله اول اگرچه گدازه در دمای ۲۰۰۰ درجه فارنهایت می‌تواند بسیاری از مواد درون سطل‌های زباله ما از جمله ضایعات غذا، کاغذ، پلاستیک، شیشه و برخی فلزات را ذوب کند اما به اندازه کافی داغ نیست که بسیاری از مواد رایج دیگر از جمله فولاد، نیکل و آهن را ذوب کند.
علاوه بر این آتشفشان‌های زیادی روی زمین وجود ندارند که دریاچه‌های گدازه‌ای یا دهانه‌های کاسه‌مانند پر از گدازه داشته باشند که بتوانیم زباله‌ها را در آن‌ها بریزیم. از میان هزاران آتشفشان روی زمین، دانشمندان تنها هشت مورد را با دریاچه‌های گدازه فعال می‌شناسند. بیشتر آتشفشان‌های فعال دارای دهانه‌های پر از سنگ و گدازه‌های سرد شده هستند.
مشکل سوم این است که ریختن زباله در آن هشت دریاچه گدازه فعال کار بسیار خطرناکی است. دریاچه‌های گدازه با پوسته‌ای از گدازه‌های خنک کننده پوشیده شده‌اند، اما درست در زیر آن پوسته مذاب و به شدت داغ قرار دارد. اگر سنگ‌ها یا مواد دیگر روی سطح دریاچه گدازه‌ای بیفتند، پوسته را می‌شکنند، گدازه زیرین را مختل می‌کنند و باعث انفجار می‌شود.
این اتفاق در کیلاویا در سال ۲۰۱۵ افتاد. بلوک‌های سنگ از لبه دهانه به درون دریاچه گدازه سقوط کرد و باعث انفجار بزرگی شد که سنگ‌ها و گدازه‌ها را به بالا و بیرون از دهانه پرتاب کرد. هر کسی که زباله را به دریاچه گدازه می‌اندازد باید فرار کند و از زباله‌ها و گدازه‌های شعله ور دور شود.
اما فرض کنید می‌شد زباله‌ها را با خیال راحت در یک دریاچه گدازه ریخت. در آن صورت برای زباله‌ها چه اتفاقی می‌افتاد؟ وقتی پلاستیک‌ها، زباله‌ها و فلزات می‌سوزند، گازهای سمی زیادی آزاد می‌کنند. آتشفشان‌ها در حال حاضر تُن‌ها گاز سمی از جمله گوگرد، کلر و دی اکسید کربن منتشر می‌کنند.
گازهای گوگرد می‌توانند مه اسیدی ایجاد کنند که ما آن را «وُگ» یا مه آتشفشانی می‌نامیم. این گازها می‌تواند گیاهان را از بین ببرد و باعث مشکلات تنفسی برای افراد نزدیک به آن شود. مخلوط کردن این گازهای آتشفشانی خطرناک با گازهای دیگر ناشی از سوزاندن زباله‌های ما، بخار حاصل را برای مردم و گیاهان نزدیک آتشفشان مضرتر می‌کند.
در نهایت، بسیاری از جوامع بومی، آتشفشان‌های مجاور را مکان‌های مقدسی می‌دانند. به عنوان مثال، دهانه‌ای در کیلاویا خانه پله Pele، الهه آتش بومی هاوایی در نظر گرفته می‌شود و منطقه اطراف دهانه برای بومیان هاوایی مقدس است. پرتاب زباله در آتشفشان‌ها توهین بزرگی به آن فرهنگ‌ها خواهد بود.
انتهای پیام
جاده کندوان یک طرفه شد